Η ιστορία του σχολείου μας

Η συνοικία μας ονομάστηκε «Νεράιδα» από το εξοχικό κέντρο που ήταν έξω από τη Λάρισα, η οποία τότε τελείωνε προς νότο στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία του κυρίου Δημήτριου Καραμούρτου, συνταξιούχου εκπαιδευτικού του σχολείου μας, το ωραίο εκείνο εξοχικό κέντρο « ΝΕΡΑΪΔΑ» βρίσκονταν αμέσως μετά το κτηνιατρείο(γωνία Ηρώων Πολυτεχνείου και Καρδίτσης) στο επόμενο κτήμα του Παύλου Στρογγυλού(γωνία Καρδίτσης και Μυτιλήνης) εκατό μέτρα έξω από τη Λάρισα και νότια της Ηρώων Πολυτεχνείου.

Πίσω από το εξοχικό Κέντρο «ΝΕΡΑΪΔΑ» υπήρχαν μόνο λαχανόκηποι και περίπου 15 αγροικίες που διέμεναν οι λαχανοπαραγωγοί της περιοχής.

Έτσι ήταν το δυτικό τμήμα της συνοικίας μας μέχρι πριν 70 περίπου χρόνια. Το ανατολικό τμήμα, από την οδό Καρδίτσης μέχρι τις γραμμές του σιδηροδρόμου ήταν ένα μεγάλο χωράφι που ανήκε στην οικογένεια Αβέρωφ. Στην αρχή του κτήματος ήταν το ιδιόκτητο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία , το κονάκι(κατοικία) της οικογένειας και το υποστατικό της για τους εργάτες και τα ζώα.

Έτσι ήταν τα δύο τμήματα της Νεράιδας μέχρι το 1950 περίπου.

Μετά το 1950 όμως πολλοί κάτοικοι των χωριών ήρθαν στη Λάρισα για να εργαστούν. Για να μην πληρώνουν ενοίκιο όμως αγόρασαν από τους λαχανοπαραγωγούς μικρά οικόπεδα και έχτισαν εκεί τα μικρά σπίτια που βλέπουμε στη δυτική πλευρά της συνοικίας. Χωρίς σχέδιο πόλεως, αλλά όπως βόλευε τον καθένα, αυθαίρετα και χωρίς άδεια. Αυτοί οι νέοι κάτοικοι της Λάρισας και της συνοικίας ήταν και οι νονοί της Νεράιδας, γιατί όταν τους ρωτούσαν «πού μένετε;» απαντούσαν: «Στη Νεράιδα» εννοώντας το εξοχικό κέντρο και την περιοχή του.

Έτσι πήρε το όνομά της η συνοικία μας.

Το πρώτο σχολείο της Νεράιδας

Όπως είπαμε η συνοικία μας άρχισε να δημιουργείται από το 1950 και μετά, δηλαδή πριν από 70 χρόνια.

Καθώς λοιπόν, χτίζονταν καινούρια σπίτια και αυξάνονταν οι κάτοικοί της, αυξάνονταν και τα παιδιά που θα πήγαιναν σχολείο, αλλά επειδή δεν είχε σχολείο η συνοικία τα παιδιά πήγαιναν στα σχολεία των διπλανών συνοικιών.

Μετά από λίγα χρόνια τα παιδιά της Νεράιδας αυξήθηκαν κατά πολύ και ο τότε Υπουργός Παιδείας αποφάσισε την ίδρυση ενός ακόμη σχολείου στη συνοικία της Νεράιδας και έτσι ιδρύθηκε το 16ο δημοτικό σχολείο Λάρισας.

Το νέο σχολείο όμως δεν είχε διδακτήριο. Υπήρχε, λοιπόν, πρόβλημα στέγασης και για να λυθεί προσωρινά το πρόβλημα, νοικιάσθηκε για το σκοπό αυτό, το ευρύχωρο παλιό εξοχικό κέντρο «ΝΕΡΑΪΔΑ» που έδωσε και το όνομα στη συνοικία.

Επειδή όμως τα παιδιά ήταν πολλά και δεν επαρκούσαν οι αίθουσες του εξοχικού, νοικιάσθηκαν και κάποια μικρομάγαζα ή σπίτια τριγύρω στο εξοχικό για να καλύψουν τις ανάγκες του 16ου Δημοτικού σχολείου.

Όταν όμως το ανατολικό τμήμα της Νεράιδας εντάχθηκε στο «σχέδιο πόλεως» , το 1975, προβλέφθηκε ως χώρος του 16ου δημ. σχολείου ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο, όπου ο τότε Υπουργός Παιδείας έδωσε εντολή και τα αναγκαία χρήματα στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων(Ο.Σ.Κ.) για να χτισθεί το διδακτήριο του 16ου δημοτικού σχολείου, το οποίο άρχισε να λειτουργεί από το 1979, δηλαδή πριν σαράντα και πλέον χρόνια.

Το κτίριο αυτό του 16ου δημοτικού σχολείου ήταν και είναι από τα ωραιότερα διδακτήρια της πόλης μας. Οι δάσκαλοί του ήταν και είναι οι περισσότεροι από τους σημερινούς, όλοι σχεδόν κάτοικοι της συνοικίας. Στις ευρύχωρες αίθουσές του πολλαπλών χρήσεων, όπως και στο προαύλιό του, φιλοξενήθηκαν δύο εκδηλώσεις πανελλήνιου ενδιαφέροντος, όπως του φιλοτελισμού και της λαϊκής τέχνης στις οποίες συμμετείχαν τα σχολεία 16ο και 32ο με πολλή επιτυχία.

Η ίδρυση του 32ου Δ. Σχολείου

Στη συνοικία μας, τη Νεράιδα, την περιοχή της Λάρισας που περικλείεται από βορρά με την οδό Ηρώων Πολυτεχνείου, ανατολικά από τις σιδηροδρομικές γραμμές, νότια από την οδό Ριζάρη, που μας χωρίζει από τη συνοικία Ηπειρώτικα και δυτικά από την οδό Σαρίμβεη, αμέσως μετά, το 1975 που εντάχθηκε στο σχέδιο πόλεως, ήρθαν πολλοί και αγόρασαν οικόπεδα και έχτισαν καινούρια σπίτια.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθούν τόσο οι κάτοικοι της Νεράιδας όσο και οι μαθητές του 16ου σχολείου. Κάθε τάξη είχε πάνω από 100 μαθητές και τη χωρίζαμε σε δύο τμήματα-συνεχίζει ο κύριος Καραμούρτος-για να χωρούν στις 12 αίθουσες του σχολείου, αλλά επειδή οι 50 μαθητές σε κάθε τμήμα ήταν πολλοί, τότε ο προϊστάμενος των σχολείων, ο Επιθεωρητής όπως λεγόταν, πρότεινε στον τότε Υπουργό Παιδείας την ίδρυση και δεύτερου σχολείου στη συνοικία. Κατόπιν αυτού το έτος 1983 ιδρύθηκε το 6/θέσιο τότε 32ο σχολείο της Λάρισας για τα παιδιά που κατοικούσαν στο δυτικό τμήμα της Νεράιδας, δηλαδή δυτικά της οδού Καρδίτσης, με πρόβλεψη να στεγασθούν το νέο διδακτήριο που θα γινόταν στο κτήμα «Γκιόμοση».