Συμμετοχή της Γ΄ τάξης στο διαγωνισμό : «Κύπρος-Ελλάδα-Ομογένεια: εκπαιδευτικές γέφυρες»

Οι μαθητές της Γ΄ τάξης πήραν μέρος στο διαγωνισμό «Κύπρος-Ελλάδα Ομογένεια: εκπαιδευτικές γέφυρες» -που υλοποιείται υπό την Αιγίδα του Κύπριου Προέδρου της Δημοκρατίας, Κ. Νίκου Αναστασιάδη-με το παραμύθι «το χριστουγεννιάτικο δώρο».

Συνδιοργανωτές του διαγωνισμού είναι: η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, το Υπουργείο Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης), η Πρεσβεία της Κύπρου στην Ελλάδα ? Μορφωτικό Γραφείο ? Σπίτι της Κύπρου και το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδος.

Οι μαθητές μετά από την ενασχόλησή τους με την ιστορία και τον πολιτισμό της Κύπρου, έφτιαξαν συνεργατικά το παραμύθι που σας παραθέτουμε, το οποίο και εικονογράφησαν. Ευχόμαστε «Καλή Επιτυχία στα παιδιά της Γ΄ τάξης και καλά αποτελέσματα!»

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

32ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΤΑΞΗ Γ΄

ΕΚΠ/ΚΟΣ:ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΔΑΣΚΑΛΑ

«Το χριστουγεννιάτικο δώρο»

Είναι Χριστούγεννα! Κόσμος πάει κι έρχεται στην αγορά για ψώνια.

Ένας καλοντυμένος κύριος όμως, στέκεται στη βιτρίνα του παλιού βιβλιοπωλείου και χαζεύει τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση. Βλέπει ένα μικρό ελατάκι φορτωμένο λαμπιόνια και δώρα και κολλά το βλέμμα του πάνω του. Είναι ίδιο με το έλατο που του χάρισε ο πατέρας του τα τελευταία Χριστούγεννα στην πατρίδα του, την Κερύνεια.

Και, να! Οι χριστουγεννιάτικες μέρες ζωντανεύουν μπροστά του!

Το σπίτι γεμίζει μυρωδιές από τα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες, τα σοκολατάκια και τη γεμιστή γαλοπούλα!

Οι γεροντότεροι κόβουν κυπαρίσσια και πεύκα για να τα στολίσουν με κουκουνάρια βαμμένα από τα χέρια τους σε διάφορα χρώματα. Ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι αξέχαστη τελετή!

Κι ύστερα έρχεται η Πρωτοχρονιά με τη βασιλόπιτα , το φλουρί και αργότερα τα Φώτα. Παίρνει τότε τα αδέρφια του και πηγαίνει για την πουλουστρίνα μέχρι αργά το μεσημέρι? Τι όμορφα που είναι!

Ξαφνικά όλα χάνονται! Σαν σκιές, βλέπει τους Τούρκους να περνούν με τα άρματά τους στο δρόμο, με τα κανόνια τους έτοιμα να χτυπήσουν!

Ήταν δεν ήταν 8 χρονών, πριν οι Τούρκοι πατήσουν το πόδι τους στο σπίτι του. Τότε που έχασε για πάντα τον πατέρα του .

-Μη φοβάσαι, του έλεγε, οι Έλληνες δε φοβούνται!

Μια ομάδα στρατιωτών σταματά μπροστά στο σπίτι του.

-Φύγετε από δω τώρα! Αδειάστε μας τη γωνιά! Αυτό το σπίτι μας ανήκει, ουρλιάζουν δυνατά!

Πρόλαβαν και έριξαν τα λιγοστά τους ρούχα σ? ένα σάκο μαζί με τις εικόνες από το εικονοστάσι, μην τις πειράξουν οι άπιστοι. Με δάκρυα στα μάτια κοίταξαν πίσω για τελευταία φορά και στεναχωρημένοι πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.

-Εσύ! Πήγαινε στη σειρά με τους άντρες! διέταξαν τον πατέρα κι εκείνος τον κοίταξε με νόημα σαν να του έλεγε:

-ΟΙ Έλληνες δε φοβούνται!.

Κι από τότε δεν τον ξανάδε. Αγνοούνταν. Τη μητέρα και την αδερφή του τις έχασε στο δρόμο για τον προσφυγικό καταυλισμό. Μόνο τον αδερφό του είχε μαζί του και μεγάλωσαν στην ελεύθερη Κύπρο σε χώρους φιλοξενίας προσφύγων.

Ήταν έξυπνος ο Στέλιος, γι? αυτό σπούδασε και ξενιτεύτηκε! Έγινε ένας καλός δικηγόρος, αλλά ποτέ δεν ξέχασε τις ρίζες του. Μέσα από την ομογένεια βοηθούσε την πατρίδα του με όποιον τρόπο μπορούσε. Και να τώρα, που βρίσκεται πίσω στα ιερά χώματά της.

Έψαχνε συνέχεια να βρει τη μητέρα του και την εντόπισε σ? ένα γηροκομείο. Την πήρε κοντά του να την φροντίζει.

Την αδελφή του την υιοθέτησαν άλλοι γονείς. Τρελάθηκαν από τη χαρά τους και οι δυο, όταν αντάμωσαν 30 χρόνια μετά. Τον πατέρα του δυστυχώς δεν τον ξανάδε.

Σαν κινηματογραφική ταινία μοιάζει η ζωή του!

-Στέλιο, πάμε! άκουσε μια φωνή πίσω του και βγήκε από το όνειρό του. Ο αδερφός του ήταν δίπλα του. Του έδειξε το δεντράκι και τα μάτια του πλημμύρισαν δάκρυα.

-θα το αγοράσω, κι αν κάποτε γυρίσουμε πίσω στο σπίτι μας, θα το βάλω στο δωμάτιό μου να μου θυμίζει τον πατέρα μας!

Αυτά είπε και συνέχισαν το δρόμο τους?..

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >