«Ένα δέντρο μου διηγείται την ιστορία του!»

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 23 Φεβρουαρίου 2020

Μια μέρα που περπατούσα στο δάσος, κάθησα να ξαποστάσω κι άκουσα μια φωνή να μου μιλάει. Στην αρχή κοίταξα από δω, κοίταξα από κει, τίποτα! Αναρωτιόμουν αν είναι όνειρο ή όχι!

Η φωνή ξανακούστηκε και μου είπε:

-Εδώ πάνω είμαι! Πρόσεχε που πατάς!

Στην αρχή τρόμαξα, αλλά συνέχισα:

-Ποιος είσαι εσύ;

-Είμαι ένα γέρικο πεύκο, μου απάντησε με θαυμασμό!

-Και τι θέλεις;

-Μου πατάς τα πόδια μου και πονάω, μου απάντησε.

-Δεν ήξερα πως τα δέντρα μιλάνε!

-Εγώ είμαι ένα ξεχωριστό δέντρο που μου έκαναν μάγια και μπορώ να μιλάω!

-Δε μου είπες. Πώς σε λένε;

-Με λένε Πιπίκο.

-Πόσα χρόνια μένεις εδώ;

-Γύρω στα εκατό.

-Σου αρέσει η θέα; ρώτησα.

-Είναι φανταστική! Το καλοκαίρι βλέπω τα βουνά και τα λαγκάδια να? ναι καταπράσινα και τα λουλούδια μοσχοβολάνε.

-Τον χειμώνα σου αρέσει;

-Το χειμώνα τα χιόνια σκεπάζουνε το βουνό και τα παιδιά έρχονται και με στολίζουν. Το βράδυ το βουνό λάμπει! Αλλά περισσότερο από όλα μου αρέσουν τα Χριστούγεννα, που ο κόσμος φέρνει δώρα κάτω από τα κλαδιά μου. Τότε η καρδιά μου γεμίζει καλοσύνη .Ακούω να λένε τα κάλαντα και νιώθω ότι ο μικρός Χριστός γεννιέται κάτω από τα κλαδιά μου και μετά όλα χάνονται?σβήνουν?

-Τώρα που γίναμε φίλοι θα έρχομαι κάθε μέρα να μιλάμε και να λέμε τα νέα μας!

Έτσι, από κείνη τη στιγμή, με το φίλο μου, τον Πιπίκο, γίναμε  αχώριστοι! Κάθε μέρα πήγαινα, μιλούσαμε για όλα όσα συνέβαιναν και αυτό γινόταν για πάρα πολλά χρόνια! Μεγαλώσαμε  μαζί και η φιλία μας έγινε δυνατή, ακλόνητη και κράτησε όσο και η ζωή μου!

Εργασία στο σχολείο από το μαθητή της  Γ΄ τάξης Δημοσθένη Κακαέ