«Ταξιδεύοντας στο παλάτι του βυθού με την Άριελ, για να γνωρίσω τους θησαυρούς της θάλασσας»

Μια ηλιόλουστη μέρα είχα πάει στη θάλασσα. Είχε πολύ κύμα. Φυσικά δεν μπήκα μέσα. Ξαφνικά, ένα τεράστιο κύμα ξεπέρασε τα όρια και με πήρε μαζί του. Εκεί που νόμιζα ότι όλα είχαν χαθεί, εμφανίστηκε η Άριελ, η μικρή γοργόνα. Μου έδωσε ένα μαγικό κολιέ, έγινα γοργόνα και αποφάσισε να με ξεναγήσει στον βυθό.

Ο βυθός ήταν πανέμορφος! Είχε κοράλλια, ψάρια, δελφίνια, ιππόκαμπους, αστερίες και άλλα πολλά.

Μετά την ξενάγηση στο βυθό, με πήγε στο παλάτι.

Ήτανε πανέμορφο! Στο κέντρο υπήρχε ένας θρόνος για το βασιλιά. Για διακόσμηση είχε κοράλλια και αγάλματα σε σχήμα γοργόνων και ψαριών. Για φωτισμό είχαν μικρές γυαλιστερές πετρούλες που έλαμπαν με το φως του ήλιου. Το βράδυ δημιουργούσαν ένα φανταστικό θέαμα, όταν τις χτυπούσε το φως του φεγγαριού.

Στο παλάτι μας υποδέχτηκαν ο βασιλιάς, ο πρίγκιπας, δύο δίδυμα δελφίνια και τρεις φίλες της Άριελ.

Η ζωή στο παλάτι ήταν σαν την ανθρώπινη. Μόνο που έπρεπε να τρώμε επίσημα. Δεν έπρεπε να επισκεπτόμαστε τον ανθρώπινο κόσμο, πράγμα που ήταν πρόβλημα για εμένα και δεν έπρεπε να βγαίνουμε από το παλάτι, εκτός κι αν μας άφηνε ο βασιλιάς.

Στο παλάτι έμεινα για πέντε εβδομάδες. Όταν ήρθε η ώρα να φύγω, η Άριελ με ρώτησε αν μου άρεσαν οι θησαυροί του βυθού και εγώ της απάντησα: «Ναι»!

Στη στεριά επέστρεψα σώα και αβλαβής.

Το ταξίδι στο βυθό ήταν τέλειο, γιατί έκανα μια φίλη ξεχωριστή, γιατί είδα τους θησαυρούς της θάλασσας, που ήταν οι ομορφιές του βυθού, η παρέα και οι φίλοι που έκανα. Αυτό για μένα θα πει «θησαυρός».

Εύχομαι να ξαναδώ το βυθό, την Άριελ και τους θησαυρούς του!

Ευαγγελία Κατσάνα( Γ΄ τάξη , 32ο Δημοτικό σχολείο Λάρισας)

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >